Perşembe günü yayınlanan akademik bir araştırma, emisyonları azaltırken kuru yığın atıklarından kritik mineralleri çıkarmanın bir yöntemini araştırıyor.
Makalede, mikropların cevherleri metal bileşenlerine ayırdığı biyolojik liç işleminin, kuru yığın atıklarından arta kalan değerli metalleri çıkarabileceği tespit edildi. Araştırma, Kanada’daki Waterloo Üniversitesi’nden Dr. Jenine McCutcheon ve doçent Ian Power’a ait.
Makalede biyolojik liç ve mikrobiyal mineral karbonasyonunun alkali atıklar üzerindeki etkisi incelenmiştir. Alkali atıklar tipik olarak nikel ve kobalt gibi metallerin çıkarıldığı sahalardan gelmektedir. Araştırmalar, madencilerin mikropları kullanarak atıklardaki mineral bileşikleri parçalayan ayrışma sürecini hızlandırabileceğini ve mineral bileşikleri atıklardan ayırabileceğini göstermiştir.
Kuru yığın atıklar sudan ayrılır, yoğunlaştırılır ve depolama için sıkıştırılır. Bu, madencilerin kuru yığının üzerine toprak ve bitki örtüsü yerleştirmesine olanak tanır. Bu nedenle madenciler bunu daha çevreci bir atık depolama yöntemi olarak görmektedir. Kuru istifleme, atıkların sıvı barajda depolanmasından daha pahalı ve emek yoğundur. Bununla birlikte, sismik şokların ardından başarısızlığa karşı daha az savunmasız olduğu için daha güvenlidir.
Eski atıklar daha eski ve daha az verimli madencilik operasyonlarından geldiğinden, biyolojik liç işlemi daha önce atığa ayrılan metalleri geri kazanacaktır. Bu aynı zamanda bu metallerin su kaynaklarını kirletme tehdidini de azaltacaktır.
McCutcheon araştırma hakkında şunları söyledi: “Bu süreci entegre etmek için gelecekteki maden sahalarının nasıl tasarlanacağını yeniden düşünmek, karbon depolamayı en sonunda bir eklenti olarak düşünmek yerine, başlangıçtan itibaren karbon nötr olan madenlerle sonuçlanabilir.”
Kuru yığın atıklarında mikrobiyal mineral karbonasyonu
Ayrıca, mikroplar havadan karbon getirebilir ve mikrobiyal mineral karbonatlaşma yoluyla atıklarda depolayabilir. Mikropların maden atıklarına eklenmesiyle, atmosferik CO2 salgılayan mikroplardan bir karbon kabuğu oluşacaktır. Bu, atık içindeki karbonu yakalarken aynı zamanda kuru yığını bir karbon tabakasıyla stabilize edecektir.
Makaleye göre, bu sürecin tüm bir madene uygulanması, emisyonlarda potansiyel olarak %30’dan fazla bir azalma sağlayacaktır. Maden atıkları ayrıştığında çözünmüş magnezyum ve kalsiyum çözeltileri ürettiğinden, bu çözeltiler havadaki CO2 ile tepkimeye girerek karbonatlar oluşturur ve bakteriler bu süreci hızlandırabilir.
McCutcheon makalesinde şöyle diyor “Mikrobiyal mineral karbonasyonu maden sahalarında uygulanabilir ve bu sahaları endüstriyel karbon yutaklarına dönüştürebilir. Düşük mikrobiyal mineral karbonatlaşma oranları ve buna bağlı biyokütle üretimi bile, bu işlemin tüm madene uygulanması halinde yıllık emisyonların %34’ünü dengeleyebilir.”